طراحی الگوریتم (استاد نوروزی)سریال پر مخاطب معراجی ها در حالی از انتهای شهریور امسال به روی آنتن شبکه 1 رفت که چندی پیش سینمایی آن فروش فوق العاده ای داشت.«معراجی‌ها» از همان قسمت نخست، خط خود را از سریال‌های دیگر تلویزیون جدا می‌کند. چنانکه بخش عمده‌ی قصه‌ی سریال، در دانشگاه اتفاق می‌افتد نه در اتاق پذیرایی یک خانه‌ی هکتاری. در دانشگاه هم بحث اصلی، درگیری بر سر دفن شهید در محوطه‌ی دانشگاه است نه صرفاً رقابت‌های عشقی (هر چند پای عشق هم در حد متعارف در میان است)، کاراکترها هم خنثی نیستند که از قضا مثل آدم‌های واقعی جامعه، نسبت به حکومت و ارزش‌های عرفی و شرعی و قانونی مملکت موضع مثبت و منفی دارند. اتفاقات سریال هم به جای رخ دادن در خلأ، با حفظ خط قرمزها، ارجاعاتی به اتفاقات بیرونی و جنجال برانگیزی همچون فتنه و ماجرای دفن شهید در دانشگاه شریف (اسفند 84) دارد. علاوه بر آن، «معراجی‌ها» در حالی به موضوعات فراخانوادگی می‌پردازد که در عین حال، خانوادگی هم هست.
از طرف دیگر، وقایع سریال «ده‌نمکی» بر خلاف آثاری که تنها نشانه‌‌ی استقرار حکومت اسلامی در آنها عکس رهبران نظام بر در و دیوار کلانتری‌هاست، در حدود و ثغور «جمهوری اسلامی» رخ می‌دهد و نظام دینی در آن قابل ردیابی است. چنانکه تصور ساخت سریال «معراجی‌ها» در صداوسیمای غیر جمهوری اسلامی ممکن نیست. البته این‌ها تنها بخشی از تفاوت‌های «معراجی‌ها» با سایر سریال‌های رسانه‌ی ملی است که در همان نگاه نخست، افق بالاتر آن را در مقایسه با سریال‌های غالباً خنثای تلویزیون به رخ می‌کشد. تفاوت‌هایی که مطابق پیش‌بینی، موجب پربیننده بودن سریال شده است.
در این میان، عده‌ای اصرار دارند به طرح این نکته که «ده‌نمکی» رانت ویژه‌ای برای پرداختن به خط قرمزها دارد و با این استدلال، پربیننده بودن آثار او را برای خود توجیه می‌کنند. در حالی که این نه رانت «ده‌نمکی» که اتفاقاً مزیت کار کردن با هنرمندان جناح مومن فرهنگی است. رسانه‌ای که از پس تجربه‌های ناموفق، کمتر به سراغ موضوعات سیاسی اقتصادی و اجتماعی روز می‌رود، حالا به واسطه‌ی اعتماد به جناح فرهنگی مومن، ماجرای یکی از پرالتهاب‌ترین و تلخ‌ترین اتفاقات تاریخ دانشگاهی پس از انقلاب –ممانعت از دفن شهید در دانشگاه شریف- را موضوع یک سریال کرده و آن را تا اینجای کار، بدون اینکه دردسری ایجاد شود، روی آنتن برده و با استقبال مخاطب هم مواجه شده است. چرا که هنرمند جبهه‌ی فرهنگی انقلاب، بهتر از ناظران پخش و ممیزان رسانه‌ی ملی، خط قرمزها را می‌شناسد و می‌داند چگونه به آنها نزدیک شود که هم حرف خود را بیان کند و هم خدشه‌ای به باورها و اعتقادات عمومی وارد نشود. در حالی که نتایج اعتماد رسانه‌ی ملی به کارگردانان شبه‌روشنفکر در پرداختن به مسائل حساس، به خلق فجایعی چون «یک خانواده‌ی محترم» و «طبل بزرگ زیر پای چپ» و تحریف آشکار هشت سال دفاع مقدس منتهی شده است.
البته «معراجی‌ها» از حیث ساختار، دچار شتابزدگی‌ست و حتی شاید در پرداخت فضای دانشگاه و کاراکترهای بسیجی، دچار اغراق‌های خاص آثار «ده‌نمکی» شده باشد، اما این نقاط ضعف، در کنار بکر بودن سوژه‌ی سریال و مضمون اصلی آن، کمرنگ به نظر می‌رسند.
با این توصیفات، به نظر می‌رسد چاره‌ی حل بحران مخاطب رسانه‌ی ملی و بحران مخاطب بی‌رسانه، اعتماد به جناح فرهنگی مومن و کمک به توسعه‌ی حضور آنها روی آنتن رسانه‌ی ملی باشد؛ شاید که این طور، پای موضوعات روز و حساس، بی‌آنکه به عبور از خط قرمزها منجر شود، به رسانه‌ی ملی باز گردد و مخاطب احساس کند دارد سریال جامعه‌ی خود را می‌بیند نه ملودرام‌های هندی فاقد رقص بازتولید شده در ساختمان جام جم!
نقل از رجا نیوز
نمرات نهایی طراحی الگوریتم